☘حضرت فاطمه علیهاالسلام گویند:
 شنیدم پیامبر اکرم صلّى‏ اللّه‏ علیه ‏و ‏آله مى‏ فرمودند:
اِنَّ فِى‏ الْجُمْعَةِ لَساعَةٌ لا یُراقِبُها رَجُلٌ مُسْلِمٌ یَسْأَلُ‏ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ فیها خَیْرا اِلاّ اَعْطاه… وَقالَ هِىَ اِذا تَدَلّى نِصْفُ عَیْنِ الشَّمْسِ لِلْغُروبِ… وَکانَتْ فـاطِمَةُ علیهاالسلام تَقُولُ لِغُلامِها: اِصْعَدْ عَلَى الضَّرابِ ـ الظراب ـ فَاِذا رَأَیْتَ عَیْنَ الشَّمْسِ قَدْ تَدَلّى لِلْغُرُوبِ فَاءَعْلِمْنى حَتّى اَدْعُوَ؛
✅در روز جمعه ساعتى است که هرکس آن را مراقبت کند و در آن لحظه دعا کند دعایش مستجاب شود، 
✨✨و آن زمانى است که نیمى از خورشید غروب کرده باشد.
حضرت فاطمه علیهاالسلام براى درک آن ساعت به خدمتکارش مى ‏گفت:
بر فراز بلندى برو و هرگاه دیدى نیمه خورشید غروب نمود مرا خبر کن تا دعا کنم.

⁉️آيا اگر معتقد باشيم كه “دعا” مهمترين كاري است كه مي توان براي تعجيل فرج مولايمان صاحب الزمان علیه السلام انجام داد، “راحت طلب” هستيم⁉️
🍃اگر در گوشه ذهنمان نشسته است كه دعا كار ساده اي است و احتمالاً به خاطر اين سادگي آن را كم اثر مي پنداریم، كافي است چند روزي خود را بررسي كنیم…
🍂يك كاغذ برداشته و روزهاي پيش رويمان را نوشته و هر شب موقع خواب ميزان دعا كردن و كيفيت آن را بررسي كنیم؛ 
👈 يعني ببينیم

💥"چقدر” و “چطور” براي تعجيل مولايمان دعا كرده ایم؟
💥چقدر اطمينان داشته ایم به اجابت دعا؟
💥چقدر براي اجابت دعايمان، دعا كرده ایم؟
💥فقط “اللهم عجل لوليك الفرج"هايي كه گفته ایم و متوجه نبوده ایم را به حساب نياوریم.
✅ دعا در زمان غيبت امر بسيار عظيمي است و از گوهرهايي است كه نصيب هر كس نشود و از اين روست كه آن را به عنوان عامل #نجات_از_هلاكت_در_زمان_غيبت معرفي فرموده اند:
🌷امام حسن عسگری علیه السلام فرمودند:
✨والله ليغيبن غيبة لا ينجو فيها من الهلكة الا من ثبته الله عز و جل علي القول بامامته و وفقه فيها للدعاء بتعجيل فرجه.✨ 
🍀به خدا قسم همانا براي او غيبتي خواهد بود كه در آن زمان #از_هلاكت_نجات_پيدا_نميكند مگر كسي كه خداوند عز و جل اعتقاد او را بر امامتش ثابت بدارد و بر دعاي براي تعجيل فرجش دعاکنیم.

قرآن می فرماید:
«فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ؛ یاد کنید مرا تا شما را یاد کنم.» (بقره: 152)
از لوازم عشق و محبت میان دو فرد، بحث و گفت وگو و ابراز علاقه میان مُحِب و محبوب است. برای محب، چیزی بالاتر از جلب نظر محبوب نیست. در مقام توجه و علاقه مندی به خداوند، هر اندازه انسان برای به دست آوردن رضای خدا استقامت و تلاش کند، به همان اندازه آتش حب الهی در درونش افزون تر می شود و آثار توجه خدا به خود را ادراک و دریافت خواهد کرد. خداوند خود را هم نشین کسانی می داند که به یاد او هستند. به تعبیر حافظ:
گرت هواست که معشوق نگسلد

 پیوندنگاه دار سر رشته تا نگه دارد

ذکر و قوت و آرامش روح: حضرت علی علیه السلام می فرماید: «مُداوَمَةُ الذِّکر قُوَّتُ الَارواحِ؛ استمرار ذکر به روح قوت می بخشد».

میزان آرامش هر کس متناسب با توجه او به خداست. بی شک آرامش و استقرار و امنیت نفس تنها برای مؤمن محقق می شود؛ زیرا ایمان وی به خدا، او را نسبت به یاری پروردگار امیدوار می سازد. همین احساس مؤمن که خدا یار و یاور اوست، ضامن استقرار امنیت و آرامش او خواهد بود.
باید گفت خداوند هدف نهایی و مطلوب فطری همه آدمیان است و انسان ناخودآگاه در طلب این مطلوب نهایی در حرکت است و تا به آن نرسد، آرام و قرار نمی گیرد. این (دلیل اصلی آرام شدن دل آدمی با یاد خداست). پس می توان گفت میزان آرامش قلبی هر کس، متناسب با میزان توجه او به خداست. «اَلا بِذِکْرِ اللّه ِ تَطْمَئِنُّ الْقُلوُب؛ بدان که با یاد خدا دل ها آرام می گیرد». (رعد: 28)
دل های ذکرگویان، همچون کشتی بزرگ در دریای پرتلاطم زندگی، باصلابت و استوارند و دل های غافل همچون زورق سبکی با نسیمی متزلزل می شوند. کشمکش های زندگی، پیوسته برای بشر منشأ پریشانی و ناراحتی است. برای رسیدن به ساحل آرامش باید با هدایت صحیح غریزه ها و ایجاد تعادل میان نیازهای روحی و جسمی و نگرش صحیح به رویدادها، هدفمندی و تداوم یاد خدا، قوت روحی خویش را افزایش دهیم.
پیام متن:

ذکر و یاد خدا به آدمی قوّت قلب و آرامش روحی می بخشد.