ذکر و قوت و آرامش روح: حضرت علی علیه السلام می فرماید: «مُداوَمَةُ الذِّکر قُوَّتُ الَارواحِ؛ استمرار ذکر به روح قوت می بخشد».

میزان آرامش هر کس متناسب با توجه او به خداست. بی شک آرامش و استقرار و امنیت نفس تنها برای مؤمن محقق می شود؛ زیرا ایمان وی به خدا، او را نسبت به یاری پروردگار امیدوار می سازد. همین احساس مؤمن که خدا یار و یاور اوست، ضامن استقرار امنیت و آرامش او خواهد بود.
باید گفت خداوند هدف نهایی و مطلوب فطری همه آدمیان است و انسان ناخودآگاه در طلب این مطلوب نهایی در حرکت است و تا به آن نرسد، آرام و قرار نمی گیرد. این (دلیل اصلی آرام شدن دل آدمی با یاد خداست). پس می توان گفت میزان آرامش قلبی هر کس، متناسب با میزان توجه او به خداست. «اَلا بِذِکْرِ اللّه ِ تَطْمَئِنُّ الْقُلوُب؛ بدان که با یاد خدا دل ها آرام می گیرد». (رعد: 28)
دل های ذکرگویان، همچون کشتی بزرگ در دریای پرتلاطم زندگی، باصلابت و استوارند و دل های غافل همچون زورق سبکی با نسیمی متزلزل می شوند. کشمکش های زندگی، پیوسته برای بشر منشأ پریشانی و ناراحتی است. برای رسیدن به ساحل آرامش باید با هدایت صحیح غریزه ها و ایجاد تعادل میان نیازهای روحی و جسمی و نگرش صحیح به رویدادها، هدفمندی و تداوم یاد خدا، قوت روحی خویش را افزایش دهیم.
پیام متن:

ذکر و یاد خدا به آدمی قوّت قلب و آرامش روحی می بخشد.